Een ontwapenend relaas van een vrouw die bereid is om alles te verliezen en haar essentie terug te vinden
In een periode van negen maanden vertelt Zoë over haar onderzoek naar radicale vrijheid en Absolute Liefde. Ze verkoopt haar huis en komt terecht bij een imker in de Pyreneeën, beleeft een moeilijke maand met een partner op een berg in Andalusië, vindt rust in kloosters en nieuwe inspiratie in Nepal. Vrij worden kan alleen met heel haar wezen, volgens Zoë — ze wil niets hooghouden en is bereid alles te verliezen.
In De dans van niemand vertelt de auteur eerlijk over haar eigen gehechtheden in liefdesrelaties en wat ze ervan leert. Ze onderzoekt welke trauma’s en aannames over de werkelijkheid haar in de weg zitten om radicaal vrij te zijn, en op welke manier ze Absolute Liefde kan ervaren als wat ze eigenlijk is. Kan dit samengaan met een liefdes- verhaal met een partner, of is een aardse relatie altijd een compromis — en is ze daar dan nog toe bereid?
Hier en daar wordt ze tijdens het reizen vergezeld door haar jongste zoon, die geen traditionele moeder heeft maar wel veel mag skiën. Wat gebeurt er met hem terwijl zijn moeder deze weg gaat?
De dans van niemand is een inspirerend, poëtisch en ontroerend liefdes- en levensverhaal dat de lezer zal verrassen en verfrissen met heldere inzichten en diepe realisaties over wie wij ten diepste zijn.
Fragment uit het eerste hoofdstuk
Vanmorgen stapte ik de deur uit om in de vrieskou naar het composttoilet te gaan. Het was koud aan mijn billen maar ik zag een magische donkerblauwe hemel, het silhouet van de bergen en alleen nog één hemellichaam, een fel lichtpunt. Jupiter, of misschien was het Venus. Ida wist het ook niet. Ik vroeg me af wat luxe is, een warme badkamer of zoveel stilte en schoonheid om te ervaren. Een warme badkamer heeft me nog nooit tot tranen toe bewogen.
In dit boek wil ik vertellen over mijn onderzoek naar Vrijheid en Liefde. Ik zal dit doen aan de hand van mijn eigen verhaal. Ik vertel over de keuzes die ik gemaakt heb, de beproevingen die ik doorstaan heb, de vragen die ik mezelf gesteld heb en de leidraden die ik gevonden heb. Ik ben geen leraar die dingen weet. Ik ben een danser, een kunstenaar, een schrijver, een vrouw die onderzoekt. De vragen zijn voor mij belangrijker dan de antwoorden, en ik houd van verhalen en menselijkheid. In verhalen kunnen we onszelf herkennen, en dat alleen al laat ons voelen dat we met elkaar verbonden zijn.
